γράφει: ο Δημος Βαλκανίδης
Αφιερωμένο στον Φίλο μας, τον Αδικοχαμένο Αξέχαστο Νίκο Κισκινιδη, Καλό Παράδεισο να έχεις Νικόλα, η Παναγία μαζί σου.
Εκ μέρους του ΕΝΘΕΟΥ ΚΊΝΗΜΑΤΟΣ της Ρωμιοσύνης του Δήμου Χαλκηδόνας, Ελλάδα Οικουμενική ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ, ως Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων, Δήμος για όλους, πάμε για την Νέα Ρώμη, του Κωνσταντίνου την Πόλη, ακολουθώντας τα βήματα της χαμένης και συνάμα ξεχασμένης Πατροπαράδοτης ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ, μέσω του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη του Ελεήμονος Δούκα Γ 1193-1254 από το blog μας tamystikatoubaltou.blogspot.com.
Εν συνεχεία θα θέλαμε να εκφράσουμε τα πιο θερμά μας και ειλικρινή συλλυπητήρια, στην οικογένεια και εν γένει στους κοντινούς οικείους, του αδικοχαμένου φίλου μας, του Αγαπητου Αξέχαστου Νίκου Κισκινιδη 52 ετών. Καθώς έχασε την ζωή του δυστυχώς, παρά πολύ πρόωρα, απρόσμενα και ξαφνικά εν πολλοίς, λόγω τροχαίου δυστυχήματος, τις βραδινές ώρες. Ως εκ τούτου τα εκάστοτε λόγια, τέτοιες τραγικές στιγμές, θεωρούνται φτωχά, ανούσια και περιττά εν πολλοίς, ώστε να καταφέρουν να περιγράψουν με ενάργεια, τα εύλογα συναισθήματα του πόνου, δια μέσω της λύπης και της θλίψης, οδύνης εν πολλοίς, που μας διακατέχουν όλους μας. Εν αντιθέσει όμως, νιώθω την ιδιαίτερη ανάγκη της υποχρέωσης, να τον αποχαιρετήσω εγκάρδια, τον Φίλο μου Αγαπητό Αξέχαστο, τον Νίκο τον Κισκινιδη, τον οποίο τον γνώρισα προσωπικά, αρχές του 2000, με τα παρακάτω φτωχά λόγια, τρόπον τινά, δίκην άτυπου επικήδειου, ώστε να τον Τιμήσω.
Εν τω μεταξύ ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω, μου φαίνεται φύσιν αδύνατο να το δεχτώ, ότι χάσαμε τόσο απρόσμενα και εν γένει εντελώς ξαφνικά, άδικα πέρα έως πέρα, απροσδόκητα εν πολλοίς. Επιπροσθέτως το χαμογελαστό Παιδί και πάντοτε ευδιάθετο, πρόσχαρο, φιλότιμο, εργατικό Άνθρωπο, καλοσυνάτο, συνεργάσιμο Φίλο, τον Αγαπητό Αξέχαστο Νίκο Κισκινιδη.
Διότι ο Φίλος Αγαπητός Νίκος Κισκινιδη, εν μέρει για εμένα τουλάχιστον, είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα, του προσόν, που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας, στους υπόλοιπους συνανθρώπους μας. Παράλληλα αυτό που πάντοτε τον συνόδευε, αλλά και τον χαρακτήριζε, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, ήταν ότι εσωτερικά, συνέχιζε να παραμείνει εσαεί, ένα Μικρό καλοσυνάτο, Χαμογελαστό Παιδί, επειδή δεν τον άγγιζε ο χρόνος. Εν ολίγοις δίπλα στον Φίλο Αγαπητό Αξέχαστο Νίκο Κισκινιδη, ξεχνούσες τα εκάστοτε πολυποίκιλα προβλήματα, που σε απασχολούσαν και εν γένει είχε αυτό το ιδιαίτερο χάρισμα του προσόν, που ασφαλώς του το Χάρισε απλόχερα, ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας, να μεταλλαμπαδευει εμφυσωντας, την δική του, ευχάριστη διάθεση και στους υπόλοιπους διπλανούς του συνανθρώπους.
Αφενός μεν, με το συνεχές χαρούμενο και ευδιάθετο πρόσωπο του, του λαμπερού χαμόγελου του, καθώς σε μαγνήτισε και σε συνεπαιρνε θέλοντας και μη, αφετέρου δε, διοχέτευε απλόχερα, αυτήν την ευχάριστη αύρα της διάθεσης του και στον πέριξ διπλανό του συνομιλητή, όσο προβληματισμένος και αν ήταν, το επαναλαμβάνω. Εμένα ο Φίλος Αγαπητός Αξέχαστος Νίκος, ήταν Αυτός, που με έβαλε στον χώρο του διαδικτύου, επειδή με δική του πρωτοβουλία, με δημιούργησε τα δύο Facebook που έχω στο Όνομα μου και επομένως τον ευχαριστώ εγκαρδιως, όπως επίσης με βοήθησε πολλαπλώς και σε άλλες ανθρώπινες στιγμές, όταν τον ζήτησα την αμέριστη συμπαράσταση του.
Εν κατακλείδι χάριν του Φίλου Αγαπητού, Αξέχαστου Νίκου, το Ενθεο Κίνημα της Ρωμιοσύνης του Δήμου Χαλκηδόνας, Ελλάδα Οικουμενική, ως Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων, Δήμος για όλους, πάμε για την Νέα Ρώμη, του Κωνσταντίνου την Πόλη, ακολουθώντας τα βήματα της χαμένης και συνάμα ξεχασμένης Πατροπαράδοτης ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ, μέσω του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη του Ελεήμονος Δούκα Γ 1193-1254 από το blog μας tamystikatoubaltou.blogspot.com.
Επιπροσθέτως που άλλωστε υπήρξε ενεργό μέλος, έχουμε πλέον αποκτήσει ύπαρξη, εν γένει στέγη διαδικτυακή, δια μέσω της ανάλογης, απαραίτητης ενημέρωσης, της εύλογης επικοινωνίας. Διότι ήταν Αυτός, ο εμπνευστής και άρα νιώθουμε την αμέριστη ανάγκη της υποχρέωσης, να τον ευχαριστούμε εσαεί.
Εν τέλει τα πρώτα μου δειλά, ολιγόλεπτα video των ομιλιών, τα πραγματοποίησα στο δικό του το Facebook, ώστε να εξοικειωθω, όπως με παρότρυνε, για να συνεχίσω την επίπονη προσπάθεια που καταβαλω, στο δικό μου από εδώ και στο εξής, πλέον το Κινητό, δια μέσω του Facebook. Εν τούτοις πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη, με συμβούλευε να συνεχίσω, στο εν λόγω εντελώς, άγνωστο χώρο του διαδικτύου, για εμένα μέχρι τότε. Εκ νέου όταν ανορθωσαμε, το Σταυρουδάκι μας, στην διασταύρωση της ανηφοράς, προς το Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά των Κουφαλιων, πριν 2,5χρόνια περίπου, ο Φίλος Αγαπητός Αξέχαστος Νίκος, με δική του πρωτοβουλία, της ενέργειας, πήγε και αγόρασε ένα σπρέι φωσφορούχο και ζωγράφισε τις πέριξ διπλανές Πέτρες, ώστε να φαίνονται την νύχτα, όπως μου τόνιζε συνεχώς.
Παράλληλα το εν λόγω φωσφορούχο σπρέι, μου έλεγε πως θα το χρησιμοποιήσει και λίγο για να βάψει και τον Τάφο του Πατέρα του. Εν τω μεταξύ, μαζί με τον Φίλο Αγαπητό Αξέχαστο Νίκο, τον Αύγουστο του 2020, ανορθωσαμε και την Μεγαλόσωμη Σημαία μας, του Παναγίου Τάφου, των Ιεροσολύμων, με σήμα εις την μέση, το Τ-φ-υλακες Τάφου, ανάμεσα στην μέση της διαδρομής της γενέτειρας μας των Κουφαλιων, με την πέριξ παρακείμενη περιοχή της Χαλκηδόνας, ώστε να ευλογεί νοερά συμβολικά, όλο τον ενιαίο τόπο μας, δια μέσω του Δήμου Χαλκηδόνας και μας φιλοξένησαν αρκετά δημοσιογραφικά τότε ιστολόγια.
Εν συνεχεία πήγαμε μαζί και βάλαμε μία Μεγάλη Ελληνική Σημαία, με τον Μεγάλο Σταυρό στην Μέση, συμβολίζοντας την Ενθεη Οικουμένη ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ, ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ ΤΗΝ ΠΌΛΗ, την Νέα Ρώμη, στο Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Πέλλα και φυσικά βγήκαμε και τις ανάλογες αναμνηστικές φωτογραφίες, ανήμερα του Μακεδονικού Αγώνος 1870-1908.
Παράλληλα επισκεφθήκαμε το Ηρώο των Γιαννιτσών, συν τοις άλλοις με την πρόσφατα ανορθωθησα επιτύμβια στήλη, καθώς αναγράφει όλα τα Ηρωικά Ονόματα, των Κεκοιμημένων προγόνων μας. Ως εκ τούτου που σκοτώθηκαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία, ώστε να Τιμήσουμε συμβολικά τους Εθνοσωτηριους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912, ανεμίζοντας και πάλι τα λάβαρα μας, δια μέσω της Ελληνικής Μεγαλοσωμης Σημαίας μας, της Οικουμένης Πατροπαράδοτης ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ. Παράλληλα μετέπειτα επισκεφθήκαμε και το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων του 1912, που εδρεύει στον ενιαίο Τόπο μας, δια μέσω του Δήμου Χαλκηδόνας, στην Ιστορική έδρα την Γέφυρα και φυσικά ως είθισται, ξεδιπλώσαμε και πάλι την Μεγαλόσωμη Ελληνική Σημαία μας, βγάζοντας τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες, ώστε να μας καταγράψει στην μνήμη του ανεξίτηλα ελπίζοντας και προσδοκώντας εν πολλοίς, εν δυνάμει και ο λεγόμενος ιστορικός του μέλλοντος. Επιπροσθέτως επισκεφθήκαμε την εγκαταλελειμμένη Ορθόδοξη Χριστιανική μας Εκκλησία, του Αγίου Αλεξίου, που εδρεύει στο χωριουδάκι της πέριξ περιοχής μας, της Λειβαδιτσας του Νόμου Πέλλης και ανεβάσαμε ένα ολιγόλεπτο ενημερωτικό video ομιλίας, ενώ το προβάλαμε στου συγχωρεμενου αείμνηστου άδικο σκοτωμένου φίλου μας, του Αξέχαστου του Νίκου το Κισκινιδη.
Υστερόγραφο σε αποχαιρετώ Φίλε Αγαπητέ Αξεχαστε Νίκο, παρόλο που δεν μπορώ να το πιστέψω, με συντετριμμένη την καρδιά μου, προσευχόμενος στον Άγιο Τριαδικό Θεό μας, τον πλάστη μας και τον Δημιουργό του Σύμπαντος Κόσμου. Διότι τόσο πολύ τον Πίστευες ενδομυχα και εσύ, τον Θεάνθρωπο Σταυρωθέντα και Ανασταντα Ιησού Χριστού. Ως εκ τούτου, ώστε να σε κατατάξει προσδοκώντας Ανάσταση Νεκρών, στην χορεία των Αγίων του, στην Ουράνια Βασιλεία των Ουρανών, στα Δεξιά του, στους Εκλεκτούς του, βλέποντας Πρόσωπο Θεού, βρισκόμενος στον Παράδεισο, μαζί με τους υπόλοιπους Άγιους, Μάρτυρες της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστεως, Ομολογητές, Οσίους και Αγγέλους, συν τοις άλλοις, των Εθνομαρτύρων Ηρώων, δια μέσω του Ελέους του Αγίου μας Θεού.
Από εσένα ζητώ μόνο μία μικρή χάρη, έστω για λίγο, Χόρεψε μας για τελευταία φορά, εκείνο το θαρρετο, Αντρικό Καμαρωτο Ζεϊμπέκικο σου, που χόρεψες όταν πηγές και έπαιξες στην Αθήνα, στο παιχνίδι, Ο Τροχός της Τύχης και στην Κυριολεξία τους άφησες όλους άφωνους, με την αξιοθαύμαστη παληκάρια σου.
Εκ νέου φανερώνοντας περίτρανα το κρυμμένο χάρισμα σου, εν γένει του λεβεντικου ζεϊμπέκικου, ορμώμενος από την ιδιαίτερη πατρίδα μας, των επαρχιακών Κουφαλίων, δια μέσω της Πατροπαράδοτης καταγωγής μας. Επειδή ξεχώριζες με αυτό το ιδιαίτερο προσόν του χαρίσματος, από χιλιόμετρα μακριά.
Εν αντιθέσει από όλους εμάς, τους υπόλοιπους συγχωριανούς σου, που σε παρακολουθούσαμε εκ του απόμακρου ασφαλούς, του περιθωρίου, μακρόθεν εν πολλοίς. Ως εκ τούτου και εν γένει σε θαυμάζαμε πολλαπλώς, δια μέσω του αξιομνημονευτου, αξιοπρεπους θαρρετου χορού, που χορευες, ενώ ακουμπουσες θέλοντας και μη, επάνω στην νυχτερινή πίστα, τον εσωτερικό σου κόσμο, δια του Πιστεύω.
Καλό Παράδεισο να έχεις, Φίλε Αγαπητέ, Αξεχαστε Παοκτση Νίκο Κισκινιδη.
Ο ανάξιος δούλος του Θεού ο Βαλκανιδης Δήμος εκ Κουφαλίων.
διαβαστε επίσης:https://syndimotis.com/grafei-o-dimos-valkanidisti-dimarcho/
Ακολουθήστε το ΣυνΔΗΜΟΤΗ:
✅ στο Google News ➡ https://bit.ly/3sDaadm
✅ στο Facebook ➡https://bit.ly/3Jrx5Pk
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
